Ebeveynleriniz çocukken yaptığınız hatalardan dolayı size çok fazla kızıyorsa,
Hiç bir zaman varlığınızın tam anlamıyla kabul edildiğini hissetmemişseniz,
İhtiyaçlarınızın önemsenmediğini düşündüyseniz,
Bunları dile getirince bencil olarak suçlanmışsanız,
Sizden mükemmel olmanızı istemiş, onları utandıracak şeyler yapmamanızı talep etmişlerse,
ve böyle olmadığınızda sizi önemsemedilerse
Başarılı kardeşlerinizi el üstünde tutup, sizi haksızlığa uğratmış, ve sevginin koşullu bir şey olduğunu göstermişlerse
Her şey onlarla ilgiliyse, “Bunu bana nasıl yaparsın?” , “Beni hiç düşünmedin mi?” diyorlarsa,
Büyük ihtimalle narsist bir ebeveyn tarafından yetiştirildiniz.
Narsist ebeveynler çocuklarını kendi organları olarak görürler. Çocuklarını eşsiz bir canlı olarak görmezler. Çocuklarının hataları, onların benliğini zedeler.
Çocukların ihtiyaçları yoktur, ebeveynlerin ki vardır. Çocuk ona uymalıdır.
Narsist ebeveynler tarafından yetiştirilen çocuklar, duygusal ihmale uğramışlardır.
Kısacası hayat, onlar için şekersiz bir dondurmaya benzer.
Ve bir destek almadan hayatın tadını tekrar bulmaları, çok zor olabilir.