“Başkalarından yardım istemekte çok zorlanıyorum.”
“Her şeyi kendi başıma yapmayı tercih ediyorum.”
“Yakın ilişkilerde pek rahat hissedemiyorum.”
“Zaman zaman her şeyi bırakıp kaçmak, ya da ölme isteği geliyor.”
Diyorsanız eğer;
- Başkasına bağımlı olmaktan korkuyor olabilirsiniz. Yardıma ihtiyacınızın olduğunun bilinmesini istemezsiniz.
- Yaşadığınız problemleri ebeveynlerinize pek anlatmadınız. Özgürdünüz, iyi bir çocukluğunuz vardı belki de fakat;
- Büyük ihtimalle ebeveynleriniz karnenizi hiç sormadı, eve geç geldiğinizde pek umursamadı.
- Derinlerde hep bir yalnızlık hissi yaşadınız. Özgürlükten anladığız “anlatma” oldu.
Biz bu durumu kendi kendini yetiştiren çocuklarda görüyoruz.
Çünkü duyguları hiç yokmuş gibi davranılır.
İhtiyaçları hakkında pek konuşulmaz.
Ya da çocuk bunları dile getirdiğinde, pek umursanmaz.
Böyle olduğunda çocuk;
“ Başkalarından yardım istememeliyim.”
“Kimse bana isteyerek yardım etmez.” düşüncelerine inanmaya başlıyor.
Şunun altını çizerek kapatmak istiyorum;
Ebeveynler bunu yaptıklarının farkında bile olmuyor.
Çoğunlukla, kendi ebeveynlerinden böyle görmüş oluyorlar.
O yüzden durumunuzun farkında olun ama lütfen ebeveynlerinizi suçlamayın.